กูเบื่อสังคมเฮงซวย กูเบื่อผู้คนวุ่นวาย
กูเบื่อคนเห็นแก่ได้ เบื่อคนเห็นแก่ตัว
เมื่อยุคสมัยมันเปลี่ยนแปลงไป
ความดีไม่อาจจะซื้อใจใคร
คุณค่าของความเป็นคนหดหายไป
ไม่เหมือนวันเก่าๆ
ยามมั่งมีเพื่อนมากมาย
ทุกคนใส่ใจชีวิตแฮปปี้ดีหมด
แต่พอตอนหมด ตัดบทกูทิ้ง
คือความจริงที่โหดร้าย
บทเรียนที่ผ่านมา
มันทำให้กูรู้ว่าเจ็บแล้วต้องจดจำ
ว่าผลประโยชน์นั้นมันสำคัญ
มากกว่าความจริงใจ
แหละยุคที่สังคม วัดคุณค่าคนด้วยเงินตรา
ผลประโยชน์เอื้อกัน เล่ห์เหลี่ยมเท่าทัน มึงคือเพื่อนข้า
ไม่มีเงินทองไร้คนมองเห็น ไม่มีความจำเป็นต้องเข้าหา
อำนาจเงินตราเลวเสียยิ่งกว่าหมา กลับมีหน้าตาในสังคม
โอ้จิตใจของคนไร้ซึ่งการแบ่งปัน มีแต่การแข่งขัน
นับวันยิ่งหนักขึ้นทุกวัน มันช่างเอือมระอา
กูเบื่อสังคมเฮงซวย กูเบื่อผู้คนวุ่นวาย
กูเบื่อคนเห็นแก่ได้ เบื่อคนเห็นแก่ตัว
เบื่อคนที่มันหม้ายใจ ที่สวมหน้ากากเข้าใส่
ต่อหน้าก็ดีใจหายลับหลังเลวร้ายช่างน่ากลัว
จากนี้ขอทีอย่าพบตัดบท ตัดความรำคาญ
ที่ผ่านมากูปล่อยวางกูขอผ่าน
ยกมือขึ้นท่วมหัวอโหสิ
แหละยุคที่สังคม วัดคุณค่าคนด้วยเงินตรา
ผลประโยชน์เอื้อกัน เล่ห์เหลี่ยมเท่าทัน มึงคือเพื่อนข้า
ไม่มีเงินทองไร้คนมองเห็น ไม่มีความจำเป็นต้องเข้าหา
อำนาจเงินตราเลวเสียยิ่งกว่าหมา กลับมีหน้าตาในสังคม
โอ้จิตใจของคนไร้ซึ่งการแบ่งปัน มีแต่การแข่งขัน
นับวันยิ่งหนักขึ้นทุกวัน มันช่างเอือมระอา
กูเบื่อสังคมเฮงซวย กูเบื่อผู้คนวุ่นวาย
กูเบื่อคนเห็นแก่ได้ เบื่อคนเห็นแก่ตัว
เบื่อคนที่มันหม้ายใจ ที่สวมหน้ากากเข้าใส่
ต่อหน้าก็ดีใจหายลับหลังเลวร้ายช่างน่ากลัว
จากนี้ขอทีอย่าพบตัดบท ตัดความรำคาญ
ที่ผ่านมากูปล่อยวางกูขอผ่าน
กูเบื่อสังคมเฮงซวย กูเบื่อผู้คนวุ่นวาย
กูเบื่อคนเห็นแก่ได้ เบื่อคนเห็นแก่ตัว
เบื่อคนที่มันหม้ายใจ ที่สวมหน้ากากเข้าใส่
ต่อหน้าก็ดีใจหายลับหลังเลวร้ายช่างน่ากลัว
จากนี้ขอทีอย่าพบตัดบท ตัดความรำคาญ
ที่ผ่านมากูปล่อยวางกูขอผ่าน
ยกมือขึ้นท่วมหัวอโหสิ
ยกมือขึ้นท่วมหัวอโหสิ
โอ อโหสิกรรม
ยกมือขึ้นท่วมหัวอโหสิกรรม